دلتنگے میکنــــــــــم...

ولـــــے حـــــق نـــــدارم بهانہ بگـــــیرم...

به یادتـــــ مے افـــــتم...

ولـــــے حـــــق نـــــدارم اشکــــــــــ بریـــــزم...

تو را میخـــــواهـــــم...

ولـــــے حـــــق نـــــدارم سراغـــــت را بگـــــیرم...

خـــــواب تورا میبینـــــم...

ولـــــے حـــــق ندارم تعبـــــیر آمدنـــــت را کـــــنم...

بـــــے قرار میشـــــوم...

ولـــــے حـــــق گلایہ نـــــدارم...

دلــــــــــم مے گـــــیرد...

ولــــــے حتـــــے حــــــــــق صداکردنـــــت را نـــــدارم...

قوڸ داده ام...

قوڸ داده ام دیگـــــر هیچــــــــــے نگویـــــم...

بزرگـــــ شـــــوم...صـــــبورے کنــــــــــم...

باخـــــاطراتتــــــــــ شــــــــــاد باشـــــم...

وهیچـــــوقتــــــــــ سراغــــــــــت را نگـــــیرم...

مڹ چشمانــــــــــم رابه روے زندگے بســــــــــته ام...

انچه که سر گذشتـــــ

شد سر گذشتـــــ !!!!

حیف بی دقت گذشتــــ

اما گذشتـــــ !!!!

تا خواستیم یک دو روزی فکر کنیم

بر در خانه نوشتن در گذشتـــــ !!!!

هَـميشـہ بـآيــב ڪـسے باشـــב...

ڪـــہ مــَعنے ســـــہ نقطـہ ے انتهـــاے جملـہ‌هآیتـــ را بفهمـــב...

تا بُغض‌هآيتـــ را قبلــ از لرزیــבטּ چانـہ اتـــ بفهمـــב...

ڪــــہ פּقتے صدایتـــ لرزیـــב بفهمـــב...

ڪـــہ اگــ ـر ســـڪــפּتـــ ڪـردے، بفهمـــב....

ڪــــہ اگــ ـر بهانـہ‌گيــــر شـــבے بفهمـــב...

ڪـسے بـآشــב...

ڪــــہ اگــ ـر ωــرבرב را بهـآنـہ آפּرבے

برای رفتـــסּ פּ نبـــوבסּ...

بفهمـــב بـہ تــפּجّهـشـــ احتيآج בارے...

بفهمـــב ڪــــہ בرב בارے...

ڪـــہ زنــבگـــے בرב בارב.

بفهمـــב ڪــــہ בلتـــ براے

چيزهاے ڪــפּچکش تنگـــ شـבه استـــ...

בلتـــ براے قَــבҐ زבטּ زیـــرِ بـــآراלּ...

براے بـפּωــیـــבنش ...

براے يڪــــ آغـــوشِ گَرҐ تنگـــ شـــבه استـــ...

هميشـہ بايــב ڪـسے باشـــב...